W III niedziele Wielkanocna,  w naszej Parafii będziemy przeżywać Niedzielę Biblijną, która rozpoczyna Tydzień Biblijny. Ta Niedziela ma na celu przypomnieć nam wagę Słowa Bożego dla naszego życia, a zarazem zachęcić nas, abyśmy odkurzyli nasze egzemplarze Pisma Świętego.

Natomiast na Mszy świętych będziemy w niedzielę czytać Ewangelię św. Jana a w tygodniu czytać homilie i przemówienia Jana Pawła II z I pielgrzymki do Ojczyzny.

Przez cały tydzień będziemy się modlić za wszystkich Parafian, o większą zażyłość z Pismem Świętym oraz o Światło Ducha Świętego dla wszystkich czytających Pismo Święte. Bo jak powiedział św. Hieronim: “Nieznajomość Pisma Świętego, jest nieznajomością Jezusa!” A więc możemy sobie zadać pytanie: “Czy my faktycznie znamy Jezusa w swoim życiu?”

Wszystkich zainteresowanych wspólnym rozważaniem słowa Bożego, zapraszamy w na spotkania Kręgu Biblijnego, które odbywają się w każdy czwartek, po wieczornej Mszy świętej, w salce na plebanii. Prosimy o przyniesienie ze sobą Pisma świętego. Zapraszamy wszystkich do wspólnego rozważania Słowa Bożego!!! A dla tych, którzy nie mogą przyjść, zachęcamy do lektury komentarzy biblijnych.

Poniżej prezentujemy całościowy plan Triduum Paschalnego.
Serdecznie zapraszamy  (więcej…)

W programie trzy postoje (15 min.) oraz jeden dłuższy, godzinny odpoczynek w Domu Rekolekcyjny w Raspenavie
u gościnnego ks. Pavla Andrsa.
Msza św.o godz.15.00 pod przewodnictwem ks. bpa. Marka Mendyka.
Po uroczystościach integracyjny posiłek i krótki koncert orkiestry PGE Elektrowni Turów w pięknych ogrodach klasztornych.

Od września 16 mężczyzn przygotowało się poprzez spotkania formacyjne do tego aby zawiązać wspólnotę Bractwa św. Józefa.
Już w najbliższą niedzielę 24.03 na Mszy o 10.30 mężczyźni będą uczestniczyć w uroczystości włączenia do Bractwa razem z przyjęciem strojów.
Bractwo zostało powołane do życia 19 marca 1669 roku w Krzeszowie przez opata Bernarda Rose i uzyskało zatwierdzenie przez papieża Klemensa IX. Zyskało popularność nie tylko w Krzeszowie i na Śląsku ale także w Europie. Gdy Śląsk włączono do Prus przystąpiono do likwidacji zakonów i prześladowania katolików. W uroczystości świętego Józefa dnia 19 marca 1995 roku Biskup Legnicki erygował Bractwo świętego Józefa z siedzibą w Krzeszowie. Opiekę duszpasterską pełnił ks. infułat Władysław Bochnak.

Celem Bractwa jest rozwijać cześć do św. Józefa i naśladowania jego życia, bronienie godności człowieka i stawanie w obronie życia od momentu poczęcia, aż do naturalnej śmierci, niesienie pomocy rodzinom znajdującym się w ciężkiej sytuacji życiowej, materialnej i moralnej, wspieranie kościoła w wychowaniu dzieci i młodzieży w duchu Ewangelii, poznawanie i wprowadzanie w życie nauki społecznej kościoła, troska o sanktuarium świętego Józefa w Krzeszowie.

Bractwo wspiera parafię swoją modlitwą, materialnie oraz podejmuje różne prace na rzecz parafii w zależności od potrzeb. Między innymi w okresie przygotowania do Świąt Wielkanocnych, Świąt Bożego Narodzenia, Bożego Ciała, jak również przy innych okazjach.

W każdy pierwszy poniedziałek miesiąca o godzinie 19.00  odbywaja się spotkania formacyjne.

25. III w Święto Zwiastowania Pańskiego uroczyste podjęcie duchowej adopcji dziecka poczętego, którego życie jest zagrożone.  Zapraszamy do tego pięknego dzieła modlitewnego.
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.

Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej – radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Do modlitwy można dołaczyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.

Duchową adopcję może podjąć każdy człowiek. Poprzedza ją przyrzeczenie, które składa się np. w swojej parafii. Można również podjąć duchową adopcję prywatnie.

Formuła przyrzeczenia

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony(a) pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, ja, (imię i nazwisko) postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia … biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu.

Postanawiam oodmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego, codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca i (opcjonalnie) podjąć postanowienie…

Bierzmowanie w Parafii  Św. Maksymiliana Marii Kolbego odbędzie się 11.06.2019 roku  o godzinie 17.00.
Sakramentu udzieli J.E. Ks. Bp Zbigniew Kiernikowski- Biskup Ordynariusz naszej diecezji.

Przygotowujący się do sakramentu  z ostatnich roczników dla was spotkania formacyjne będą teraz  w niedzielę o 18.00
Następne spotkania:  03.03, 14.04, 12.05.
Spotkania zawsze będą się odbywać w kościele.
Bardzo proszę aby nikogo nie zabrakło.

W ZWIĄZKU Z TYM ŻE W TYM TYGODNIU OBCHODZIMY WSPOMNIENIE ŚW. MIKOŁAJA DLATEGO W NIEDZIELĘ 9.12.2018 ROKU BĘDZIEMY PO MSZY DLA DZIECI PO 12.00 DAWAĆ MŁODYM PARAFIANOM PACZKI PRZEZ RĘCE ŚW. MIKOŁAJA. DZIĘKUJEMY PARAFIALNEMU ZESPOŁOWI CARITAS ZA POMOC I ORGANIZACJĘ DNIA DOBROCI.

6 grudnia cały Kościół wspomina św. Mikołaja – biskupa. Dla większości z nas był to pierwszy święty, z którym zawarliśmy bliższą znajomość. Od wczesnego dzieciństwa darzyliśmy go wielką sympatią, bo przecież przynosił nam prezenty. Tak naprawdę zupełnie go wtedy jeszcze nie znaliśmy. A czy dziś wiemy, kim był Święty Mikołaj? Być może trochę usprawiedliwia nas fakt, że zachowało się niewiele pewnych informacji na jego temat.

Wyproszony u Boga

Około roku 270 w Licji, w miejscowości Patras, żyło zamożne chrześcijańskie małżeństwo, które bardzo cierpiało z powodu braku potomka. Oboje małżonkowie prosili w modlitwach Boga o tę łaskę i zostali wysłuchani. Święty Mikołaj okazał się wielkim dobroczyńcą ludzi i człowiekiem głębokiej wiary, gorliwie wypełniającym powinności wobec Boga.
Rodzice osierocili Mikołaja, gdy był jeszcze młodzieńcem. Zmarli podczas zarazy, zostawiając synowi pokaźny majątek. Mikołaj mógł więc do końca swoich dni wieść dostatnie, beztroskie życie. Wrażliwy na ludzką biedę, chciał dzielić się bogactwem z osobami cierpiącymi niedostatek. Za swoją hojność nie oczekiwał podziękowań, nie pragnął rozgłosu. Przeciwnie, starał się, aby jego miłosierne uczynki pozostawały otoczone tajemnicą. Często po kryjomu podrzucał biednym rodzinom podarki i cieszył się, patrząc na radość obdarowywanych ludzi.
Mikołaj chciał jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga. Doszedł do wniosku, że najlepiej służyć Mu będzie za klasztornym murem. Po pielgrzymce do Ziemi Świętej dołączył do zakonników w Patras. Wkrótce wewnętrzny głos nakazał mu wrócić między ludzi. Opuścił klasztor i swe rodzinne strony, by trafić do dużego miasta licyjskiego – Myry.

Biskup Myry

Był to czas, gdy chrześcijanie w Myrze przeżywali żałobę po stracie biskupa. Niełatwo było wybrać godnego następcę. Pewnej nocy jednemu z obradujących dostojników kościelnych Bóg polecił we śnie obrać na wakujący urząd człowieka, który jako pierwszy przyjdzie rano do kościoła. Człowiekiem tym okazał się nieznany nikomu Mikołaj. Niektórzy bardzo się zdziwili, ale uszanowano wolę Bożą. Sam Mikołaj, gdy mu o wszystkim powiedziano, wzbraniał się przed objęciem wysokiej funkcji, nie czuł się na siłach przyjąć biskupich obowiązków. Po długich namowach wyraził jednak zgodę uznając, że dzieje się to z Bożego wyroku.
Biskupią posługę pełnił Mikołaj ofiarnie i z całkowitym oddaniem. Niósł Słowo Boże nie tylko członkom wspólnoty chrześcijańskiej. Starał się krzewić Je wśród pogan.
Tę owocną pracę przerwały na pewien czas edykty cesarza rzymskiego Dioklecjana wymierzone przeciw chrześcijanom. Wyznawców Jezusa uczyniono obywatelami drugiej kategorii i zabroniono im sprawowania obrzędów religijnych. Rozpoczęły się prześladowania chrześcijan. Po latach spędzonych w lochu Mikołaj wyszedł na wolność.
Biskup Mikołaj dożył sędziwego wieku. W chwili śmierci miał ponad 70 lat (większość ludzi umierała wtedy przed 30. rokiem życia). Nie wiemy dokładnie, kiedy zmarł: zgon nastąpił między 345 a 352 r. Tradycja dokładnie przechowała tylko dzień i miesiąc tego zdarzenia – szósty grudnia. Podobno w chwili śmierci Świętego ukazały się anioły i rozbrzmiały chóry anielskie.
Mikołaj został uroczyście pochowany w Myrze.

Z Myry do Bari

Wiele lat później miasto uległo zagładzie, gdy w 1087 r. opanowali je Turcy. Relikwie Świętego zdołano jednak w porę wywieźć do włoskiego miasta Bari, które jest dzisiaj światowym ośrodkiem kultu św. Mikołaja. Do tego portowego miasta w południowo-wschodniej części Włoch przybywają tysiące turystów i pielgrzymów. Dla wielu największym przeżyciem jest modlitwa przy relikwiach św. Mikołaja.

Międzynarodowy patron

Biskup z Myry jest patronem Grecji i Rusi. Pod jego opiekę oddały się Moskwa i Nowogród, ale także Antwerpia i Berlin. Za swego patrona wybrali go: bednarze, cukiernicy, kupcy, młynarze, piekarze, piwowarzy, a także notariusze i sędziowie. Jako biskup miasta portowego, stał się też patronem marynarzy, rybaków i flisaków. Wzywano św. Mikołaja na pomoc w czasie burz na morzu, jak również w czasie chorób i do obrony przed złodziejami. Opieki u niego szukali jeńcy i więźniowie, a szczególnie ofiary niesprawiedliwych wyroków sądowych. Uznawano go wreszcie za patrona dzieci, studentów, panien, pielgrzymów i podróżnych. Zaliczany był do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli.

Święty zawsze aktualny

Od epoki, w której żył św. Mikołaj, dzieli nas siedemnaście stuleci. To wystarczająco długi czas, by wiele wydarzeń z życia Świętego uległo zapomnieniu. Dziś wiedza o nim jest mieszaniną faktów historycznych i legend. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że nawet w fantastycznie brzmiących opowieściach o św. Mikołaju tkwi ziarno prawdy.
Święty Mikołaj nieustannie przekazuje nam jedną, zawsze aktualną ideę. Przypomina o potrzebie ofiarności wobec bliźniego. Pięknie ujął to papież Św. Jan Paweł II mówiąc, że św. Mikołaj jest „patronem daru człowieka dla człowieka”.